Eén op de drie (echt)paren in Nederland krijgt te maken met een (echt)scheiding.

Dit brengt voor de ouders en hun kinderen veel verdriet met zich mee.

Kinderen beseffen vaak niet wat er allemaal gaat gebeuren. Het zorgt bij hen voor veel onzekerheid. Het is belangrijk dat ouders hun kinderen ondersteunen. Ook de mensen die dichtbij het kind staan kunnen een steentje bijdragen. Onderstaande tips kunnen daar wellicht bij helpen:

Tip 1:

Vertel eerlijk wat er aan de hand is. Kinderen hebben behoefte aan een eenvoudige eerlijke uitleg, zonder dat één van de ouders de schuld krijgt.

Tip 2:

Leg uit dat de scheiding niet de schuld van het kind is. De scheiding is een beslissing van de ouders en heeft niets met het gedrag van het kind te maken. Het is goed om dit de eerste periode meerdere malen te herhalen.

Tip 3:

Luister aandachtig naar de vragen en zorgen van het kind. Probeer niet meteen te gaan oplossen. Neem de tijd voor de gesprekjes. Blijf rustig zitten en onderbreek het kind niet. Een kind wil gehoord worden. Het heeft behoefte aan geduld en aan ongedeelde aandacht.

Tip 4:

Laat het kind weten dat het oké is hoe het reageert op de scheiding, geef het kind de ruimte om zijn of haar gevoelens en emoties te tonen.

Tip 5:

Laat het kind weten, dat veel kinderen wensen dat hun ouders weer bij elkaar komen, maar dat dit bijna nooit gebeurt.

Tip 6:

Stel het kind gerust over zijn of haar persoonlijke veiligheid. Een kind met één ouder voelt zich kwetsbaarder, heeft geruststelling nodig dat er goed gezorgd wordt voor hem of haar.

Tip 7:

Praat met het kind over andere kinderen van wie de ouders gescheiden zijn. Het kind voelt zich minder alleen.

Tip 8:

Geef het kind de ruimte om van beide ouders te blijven houden. Zeg geen slechte dingen over de andere ouder en gebruik het kind niet als boodschapper.

Tip 9:

Een goed ondersteunend netwerk voor de ouder is erg belangrijk, zodat het kind zich niet verantwoordelijkheid gaat voelen voor het emotioneel welzijn van de ouder.

Tip 10:

Zoek een boek over echtscheiding, passend bij de leeftijd van het kind, lees dit samen en praat er over. Het helpt om stap voor stap zaken te bespreken. Bovendien structureert het de gedachten van het kind. Het lezen van een boek biedt het kind een concrete aanleiding om vragen te stellen.

Boekentips zijn bijvoorbeeld: 

Vraag bij uw bibliotheek om advies. Er zijn nog veel meer boeken over 'echtscheiding' op de markt gebracht.

Maakt u zich zorgen om uw kind? Heeft het een steuntje in de rug nodig? Wat extra begeleiding om beter om te kunnen gaan met de veranderde situatie, de zorgen en het verdriet? 

Neem gerust contact op. Tijdens het gratis intakegesprek bekijken we uw hulpvraag en stemmen we de begeleiding af op de behoeften en voorkeuren van uw kind. Een paar gesprekken met praktische oefeningen kunnen u en uw kind al verder helpen!

Vond je deze tips interessant? Of heb je een vraag of opmerking? Laat een reactie achter!

Met een klam, krampachtig handje houdt Mees stevig de hand van mama vast. Ze staan te wachten aan de kade en zien in de verte de stoomboot naderen. Zou piet dit jaar weer naar hem toekomen? Hij kruipt wat dichter naar mama toe. Die gekke kleren, zwarte handschoenen en die onverwachte bewegingen. Een paar pepernoten lust hij wel, maar denk maar niet dat hij piet een hand gaat geven. Echt niet! Vanmorgen was Mees vroeg wakker. Papa en mama lagen nog te slapen en het was nog helemaal donker. Hij lag te woelen en te draaien in zijn bed. Slapen lukte niet meer. Zou hij dan eindelijk aankomen in Nederland vandaag? En mag hij dan zijn schoen zetten? Zou hij ook cadeautjes krijgen? En wanneer dan? De kinderen uit zijn klas waren afgelopen week drukker en wilder dan normaal. Mees houdt niet zo van die drukte, dat lawaai, het geduw en getrek aan elkaar. Hij vindt dat maar niks. Gisterenmiddag hebben ze met de groep de hele klas versierd. Overal hangen nu stoombootjes, zwarte pieten en Sinterklaasjes. Leuk om te zien, maar Mees wordt er een beetje onrustig van. Waarom is alles nu opeens anders? Hij houdt niet van ‘anders’. Sinterklaas komt vandaag naar Nederland, leuk… of toch niet? Hij weet het eigenlijk niet zo goed.

5 December, de verjaardag van Sinterklaas, is een oude traditie en een leuk kinderfeest. Althans, dat hoort het te zijn. Want niet alle kinderen ervaren de Sinterklaasperiode als ‘leuk’. Drukte, veranderingen, spanningen en onverwachte gebeurtenissen maken dat een kind deze periode zelfs als zeer stressvol kan ervaren. Vaak beseffen de volwassenen om het kind heen dit niet zo. Cadeautjes, pepernoten en snoepgoed, feestjes en gezelligheid… Omdat we onze kinderen dit zo gunnen, vergeten we wel eens dat de beleving van een kind heel anders kan zijn.

Sommige kinderen vertonen in de Sinterklaasperiode heel ander gedrag (negatief), dan we van ze gewend zijn.

Wil jij dat het Sinterklaasfeest een positieve ervaring wordt voor je kind? Lees dan onderstaande aandachtspunten en bereid je kind voor op een fantastisch kinderfeest!

- Let op de lichaamstaal van je kind. Is je kind bang? Zorg voor een vertrouwde en veilige omgeving. Benoem het gedrag en respecteer de keuzes van je kind. Wil het de pieten geen handje geven? Prima toch? Je kind kan al goed zijn of haar grenzen aangeven!

- Bereid je kind voor op de komst van Sinterklaas. Doe dit kort voordat hij aankomt, om vele slapeloze nachten te voorkomen. Vertel wat er gaat gebeuren.

- Wat? Wanneer? Waar? Hoe? Wie? Voor alle activiteiten geldt dat als deze vragen beantwoord zijn, er veel duidelijkheid is voor je kind. En duidelijkheid geeft veiligheid, want als je weet wat er gaat gebeuren dan ben je voorbereid, is het voorspelbaar. Je voorkomt hiermee stress bij je kind, doordat het ‘onverwachte’ verminderd is. Activiteiten om niet te vergeten:

- Aankomst Sinterklaas

- Schoen zetten (geef aan wanneer je kind de schoen mag zetten, zie aftelkalender)

- Rommelpiet op school (bereid kinderen die dit héél spannend vinden hierop voor)

- Sinterklaasviering op school

- Pakjesavond

• Maak een aftelkalender, zie onderstaand voorbeeld:

- Op zo’n aftelkalender kun je aangeven wanneer de schoen gezet mag worden en wanneer er bijzondere activiteiten zijn, bijvoorbeeld op school of op de sportclub. Als er weer een dag voorbij is, dan wordt het plaatje ingekleurd of een sticker geplakt.

- Houd thuis zoveel mogelijk vast aan de ‘normale’ structuur en rituelen. Denk aan het bedritueel (uitkleden, pyjama aan, tandenpoetsen, wassen, boekje lezen en slapen). Alle nieuwe indrukken kosten veel energie, dus kinderen hebben voldoende rust en slaap nodig hebben.

- Maak keuzes als je merkt dat het teveel wordt voor je kind. De meeste kinderen vieren Sinterklaas op meerdere plaatsen: thuis, bij opa en oma, bij familie, op school, op zwemles, bij de sportclub, op het werk van ouders enz. Prima, zolang je kind er blij van wordt en er geen ‘last’ van heeft. Let wederom op de lichaamstaal van je kind en pas het programma daar op aan.

- Schoen zetten: veel kinderen vinden het idee dat de pieten of Sinterklaas binnen kunnen komen heel vreemd en eng. Zet de schoen dan buiten bij de achterdeur of onder de brievenbus.

- Sinterklaasviering op school: kinderen met behoefte aan veel structuur vinden het prettig om een vaste taak te krijgen bij de Sinterklaasviering, bijv. cadeautjes uitdelen, staf van Sint vasthouden, taakje voor leerkracht doen enz. Overleg wat er mogelijk is op school.

- Het maken van een surprise kan voor veel strijd zorgen thuis. Maak samen met je kind een plan van aanpak en een tijdsplanning: wanneer wordt er aan gewerkt en wanneer moet het af zijn? Welke materialen zijn er nodig en wie doet wat? Je kind is verantwoordelijk voor de surprise en het proces. Frustraties zijn niet erg. Je kind leert door te zetten als het even niet lukt. Neem ‘het probleem’ niet over. Coach je kind door vragen te stellen waardoor hij/zij weer verder kan.

- Ga in gesprek met je kind. Leg het geen 'problemen' op, zoals: "Je vond het zeker te druk, hè?". Stel open vragen die beginnen met: wie, wat, hoe, wanneer, vertel eens... enz. en laat je kind verwoorden wat het fijn vindt en ook wat hij/ zij graag anders zou zien. Maak van een probleem een oplossing. Voorkom te allen tijde dat je jouw zorgen en problemen projecteert op je kind.

- En onthoud:

Dus benadruk het positieve gedrag en negeer het negatieve gedrag zoveel mogelijk!

Niet rennen!

Niet je zusje slaan!

Niet aankomen!

En wat gebeurt er? De kinderen rennen door de gang, slaan er op los en zitten overal aan, waar ze eigenlijk af zouden moeten blijven. Omdat ze zo graag dwars willen zijn? Of om jou te pesten? Nee hoor, het probleem zit in het woord NIET. Dit woord wordt namelijk niet opgeslagen door onze hersenen. En wat gebeurt er met de zin als je het woord NIET weglaat? Precies…!

Dus eigenlijk doen de kinderen precies wat in hun hersenen blijft hangen: ‘rennen’, ‘zusje slaan’, ‘aankomen’. Willen we dat? Nee!

Maar wat dan wel? En in die zin zit het antwoord! Door het gewenst gedrag te benoemen, vermijd je het woord NIET. Je geeft aan welk gedrag je wel wilt zien:

Loop eens rustig!

Blijf van je zusje af!

Laat alle spullen eens staan!

Dat lijkt hetzelfde, heel duidelijk, kort en bondig… en toch is het effect vele malen groter dan wanneer je het ‘verboden woord’ gebruikt. Mag je het woord NIET dan helemaal NIET meer gebruiken? Soms kan het ook heel handig zijn. Probeer het maar eens bij jonge kinderen die moeite hebben met eten:

Niet opeten hoor…

Bedenk ook dat alles wat je aandacht geeft groeit. Dus benoem je vaak en veel het negatieve gedrag van je kind, dan wordt dit groter. Vestig je vooral de aandacht op het positieve gedrag, dan zal dat toenemen. Daar wordt toch iedereen blij van!

Verandering begint met bewustwording. Hoe vaak gebruik jij het woord NIET per dag? Turf het maar eens! En floept er toch nog een NIET uit? Bedenk je dan wat je wel wilt!

Een reactie op mijn BLOG is NIET verplicht… wel heel erg leuk!

Ken je dat? Ben je in gesprek met iemand over een interessant onderwerp. Hoor je steeds dat woordje ‘maar’ tussen alle regels door. Letterlijk tussen alle regels door. Want het woord wordt altijd midden in een zin gebruikt. En weet je wat daar zo jammer aan is? Het breekt al het positieve dat daarvoor gezegd is helemaal af. Al krijg je het grootste compliment van de wereld, als daarop een ‘maar’ volgt, dan ben je dat al snel vergeten. Het woord ‘maar ‘ zorgt in veel gevallen voor een gevoel van irritatie. Voor een gevoel van niet gehoord worden. In het woordenboek staat het volgende:

maar (voegwoord): ‘tegenwerping, introduceert een zin(sdeel) dat het voorgaande tegenspreekt of er mee contrasteert.’

Bijvoorbeeld op school:

“Je hebt ontzettend hard gewerkt, maar je moet wel iets netter schrijven.”

Verschillende onderzoek wijzen uit dat het woordje ‘maar’ een grote impact heeft op het menselijk brein. We vergeten hetgeen er vóór het woord ‘maar ‘ gezegd is al gauw. Terwijl de zin die er opvolgt blijft hangen in ons hoofd. In dit geval vergeet het kind dat het een compliment krijgt over het harde werken. Hoe jammer is dat?

Mag je het woord ‘maar’ dan niet meer gebruiken? Natuurlijk wel. Let alleen op de volgorde van de zin.

…POSITIEVE BOODSCHAP…, MAAR… NEGATIEVE BOODSCHAP  -->  NIET DOEN! Gebruik in dit geval het woordje EN. En verpak het als sandwich: 

“Je hebt ontzettend hard gewerkt en als je de volgende keer iets netter schrijft, is het helemaal geweldig.”

Bovenste boterham: hard werken 

Beleg: netter schrijven (ofwel een kritische noot)

Onderste boterham: geweldig

En andersom dan?

…NEGATIEVE BOODSCHAP…, MAAR… POSITIEVE BOODSCHAP

Bijvoorbeeld:

“De breuken sommen vind je nog lastig, maar de spellingsafspraken beheers je al goed!”

De positieve boodschap blijft hangen. Als dat je bedoeling is, dan maak je gebruik van het woordje ‘maar’. Als het je bedoeling is om de minder leuke boodschap goed door te laten dringen bij de ander, laat ‘maar’ en de zin die erop volgt dan achterwege. Geef de ander tijd om de negatieve boodschap te verwerken en erop te reageren door een stilte te laten vallen.

Wat is de boodschap van bovenstaande? Wees je bewust van de impact van het woord ‘maar’. Twijfel je? Laat het dan weg en vervang het voor EN. Probeer het maar eens!

Voorkom een zomerdip!

Heerlijk… een lekker een paar weken geen school. Dus niet lezen en geen taal, rekenen, schrijven… of toch wel? Om een zomerdip te voorkomen is het belangrijk om wel te blijven leren, lezen en rekenen. Niet met saaie werkboeken natuurlijk, maar spelenderwijs. Lees onderstaande tips en voorkom een zomerdip bij uw kind!

Lezen:

Kinderen kunnen gratis lid worden van de bibliotheek. Weet u dat ze daar ook hele leuke luisterboeken en E-boeken te leen hebben, voor op een tablet of E-reader?

Lezen is leuk. Laat uw kind lekker snuffelen tussen de prentenboeken, leesboeken en stripboeken. Stripboeken? Jazeker! Ook daarin staan teksten. Hoe meer plezier uw kind beleeft aan een boek, hoe eerder het zelf een boek pakt. Leeskilometers maken, daar gaat het om!

Voorlezen hoort daar natuurlijk ook bij. Vraagt uw kind steeds om hetzelfde boek? Helemaal goed! Voor u als ‘voorlezer’ misschien een beetje saai, maar door herhaling breidt de woordenschat van uw kind wel uit. We moeten bepaalde woorden namelijk meerdere keren aangeboden krijgen, om ze actief te kunnen gebruiken.

Dus voorlezen belangrijk? Enorm! Het liefst elke dag, minimaal 15 minuten. Zelfs voor oudere kinderen is voorlezen leuk en belangrijk.

Zien lezen doet lezen! Dus pak zelf ook lekker een boek (of tijdschrift) en geef zo het goede voorbeeld.

Begrijpend lezen stimuleren? Bespreek de titel van het boek. Kijk samen naar de plaatjes. Waar denk je dat het verhaaltje over zal gaan? En na afloop stelt u vragen over het boekje. Klopte de voorspelling?

Rekenen:

Geen saaie rekenrijtjes natuurlijk. Laat uw kind betalen in de supermarkt. Geef ‘vakantiegeld’ en maak ze bewust van de functie van geld. Hoeveel ijsjes kun je kopen van €10,-? Koop ik dan vijf keer een magnum of heb ik liever 15 raketjes?

Op reis naar het buitenland? Hoeveel kilometer is het rijden? Bekijk de kilometerbordjes langs de route en laat uw kind uitrekenen hoeveel kilometer u gereden heeft na tien minuten. En nog lastiger: hoe hard rijdt u dan? Hoeveel km/uur?

En iets eenvoudiger: hoeveel paarden tellen we in de weilanden?

Wat valt er te lezen op de verkeersborden? Welke plaats is verder weg? Wat is het verschil in kilometers?

Pizza eten in Italië: ‘als ik de pizza verdeel in tien punten en ik eet vier punten op, welke breuk hoort daar dan bij? Hoeveel procent van de pizza heb ik dan opgegeten?’. Leuk… en lekker!

Spelletjes? Wist u dat leren tellen heel leuk is met spelletjes als ‘mens-erger-je-niet’ en ‘ganzenbord’?

Schrijven:

Laat uw kind de boodschappenlijstjes schrijven. En laat ze vervolgens (al lezend) zelf op zoek gaan naar de producten in de supermarkt. Zo wordt boodschappen halen zelfs een uitje!

Ansichtkaarten… het is niet meer zo van deze tijd door de invloed van social media. Maar wedden dat opa en oma het erg leuk vinden om een zelf geschreven ansichtkaart van hun kleinkind te ontvangen? Of de meester of juf op school?!

Verder zijn er in de speelgoedwinkel allerlei leuke spelletjes te koop, waarmee uw kind zich goed kan vermaken en waarvan het tegelijkertijd een hoop opsteekt, bijvoorbeeld van RomPompom of van MaanRoosVis. Of ga eens op zoek naar tweedehands spelletjes. 

En vergeet vooral niet een paar leuke educatieve App’s te downloaden op uw tablet of Ipad.

Meer weten? Stuur een mail naar [email protected] of laat een reactie achter.

Precies een jaar geleden waagde ik de sprong in het diepe en schreef ik Marloes van Haaren ABC in bij de Kamer van Koophandel. ABC ofwel Advies, Begeleiding en Coaching. Na lang fantaseren en brainstormen kwam een droom uit!

Het eerste jaar was een jaar...

... vol inspiratie

... met nieuwe klanten/ klantjes

... met nieuwe uitdagingen

... waarin veel stappen gezet zijn

.. waarin problemen werden omgebogen in oplossingen

... met veel oplossingsgerichte vragen

... waarin ik veel blije gezichten zag weggaan

... vol vertrouwen

... dat ontzettend veel voldoening heeft gegeven

EN... liggen er nog veel uitdagingen in het verschiet. Naast kindercoaching wordt komend schooljaar ook het jaar van de freelance coaching en trainingen, met interessante opdrachten in het vooruitzicht.

De mooiste momenten van afgelopen jaar wil ik graag delen:

* Verlegen jongetjes zien veranderen in kinderen die stevig(er) in hun schoenen staan en hun grenzen durven    aangeven.

* Oefeningen om driftbuien te leren beheersen.

* De kracht van het identificeren met dieren heeft veel kinderen inzicht gegeven in hun eigen gedrag.

* Coachingskaartjes die helpend waren bij het vertellen van beleving en ervaringen van kinderen.

* De functie van touw om kinderen te leren om hun grens aan te geven.

* Door zelfgemaakte stappenplannen kinderen zien groeien in het nemen van eigen verantwoordelijkheden.

* Veel kinderen en ouders die naar mij werden verwezen voor kindercoaching door collega-leerkrachten.

* Het vertrouwen dat ik kreeg van alle mensen die mij hebben benaderd.

* En vooral de waardering (met briefjes, berichtjes en blije gezichten) van alle kinderen en hun ouders, omdat    die paar contactmomenten zo'n verschil kunnen maken.

* "Wat een moeilijke vragen, daar moet ik echt over nadenken!" En dat is precies het effect dat ik wil bereiken.

En ja, dat bevestigt mij weer in mijn passie en drijfveer; een bijdrage leveren aan het geluk van een ander is het mooiste dat er is. Iedereen met wie ik heb mogen (samen)werken... bedankt!

Op naar het tweede jaar van Marloes van Haaren ABC!

“Ja is goed, doe ik!” hoor je jezelf zeggen, terwijl je eigenlijk diep van binnen ‘nee’ denkt. Hoe zit het met jou? Durf jij jouw grenzen aan te geven? Of ga je er vaak overheen?

‘Werken, twee verjaardagen, zoonlief die naar voetbal gebracht en gehaald moet worden en eigenlijk wilde je zelf nog even sporten en boodschappen halen.’

Zeg jij wel eens ‘nee’? Of bijna nooit? Ga jij vaak over je eigen grenzen waardoor je ’s avonds bekaf bent? En welke signaal geef je daarmee af aan je kinderen? Verwacht je van hen ook dat ze zo’n druk programma kunnen draaien? Of vind je het juist goed dat zij momenten even ‘niets hoeven en moeten’?

Wij leven in een 24/7 maatschappij. Op 7 á 8 uurtjes slaap na, zijn de dagen aardig volgepland. School, werken, sporten, hobby’s, sociale contacten, social media… en ga zo maar door. Zijn er eigenlijk nog wel momenten dat we even niets doen?

Ik betrap mezelf er niet vaak op. Vaak vlieg ik van het een naar het ander. En ja… ik voel me er nog gelukkig bij ook. Zolang er maar genoeg momenten zijn dat ik samen ben met mijn gezin. Want dat vind ik het allerbelangrijkste in mijn leven. En wat vind jij belangrijk? Gaat daar ook de meeste aandacht naar toe? Kun jij hoofdzaken scheiden van bijzaken en zeg jij wel eens ‘nee’?

Met een boek op de bank kruipen, geef je dan een goed voorbeeld? Probeer het eens! Je kinderen zien een relaxte moeder (of vader) die geniet van lezen. Grote kans dat zij jouw voorbeeld volgen. Wat je ook doet; lezen, wandelen, fietsen, sporten of languit op de bank, doe het bewust en leef nu!

Wil jij eens op een andere manier kijken naar het ouderschap en ontdekken wat voor jou echt belangrijk is? Informeer dan eens naar de workshop: ‘My sky’. Meer info vind je bij diensten. Wie weet helpt het je om vaker bewuste keuzes te maken, waardoor je jouw grenzen leert te bewaken.